قانون تسلر، یا “قانون بقای پیچیدگی”، بیان می‌کند که به ازای هر سیستم، مقدار معینی از پیچیدگی وجود دارد که نمی‌توان آن را کاهش داد.
نکات
- همه فرآیندها مقداری پیچیدگی ذاتی دارند که نمی‌توان آن را دیزاین کرد و بنابراین باید بار آن توسط سیستم یا کاربر به دوش کشیده شود.
- در طول دیزاین و توسعه محصول، بر روی کاهش پیچیدگی ذاتی سیستم کار کرده تا اطمینان حاصل کنید که تا حد امکان، بار این پیچیدگی از دوش کاربرها برداشته شود.
- مراقب باشید که رابط کاربری را تا حد انتزاع، ساده‌سازی نکنید.
خاستگاه
“لَری تِسلر” در‌حالی‌که در اواسط دهه ۸۰ میلادی برای شرکت زیراکس کار می‌کرد، متوجه شد که نحوه تعامل کاربرها با برنامه‌ها (application)، به اندازه خود برنامه اهمیت دارد. کتاب “دیزاین برای تعامل” (Designing for Interaction) نوشته “دَن سَفِر”، شامل مصاحبه‌ای با “لری تسلر” است که قاون بقای پیچیدگی را توضیح می‌دهد، مصاحبه‌ای که در بین دیزاینرهای تعامل و تجربه کاربر، محبوب می‌باشد. در این مصاحبه، “لری تسلر” استدلال می‌کند که در بیشتر مواقع، مهندسین باید یک هفته زمان بیشتر را به کاهش پیچیدگی برنامه اختصاص دهند؛ تا اینکه باعث نشوند میلیون‌ها کاربر، به خاطر دست و پنجه نرم کردن با پیچیدگی، یک دقیقه زمان بیشتر را صرف استفاده از برنامه کنند. با این حال “بروس توگنازینی” فکر می‌کند که مردم در زندگی خود در برابر کاهش مقدار پیچیدگی‌ها مقاومت می‌کنند؛ بنابراین وقتی یک برنامه ساده‌سازی شده باشد، کاربرها شروع به انجام تسک‌های پیچیده خواهند کرد.